پیوندها
ابر برجسب
که تو در دلم نشستی که هنوز من نبودم سر از این خمار مستی همه عمر برندارم تا فرو شوید اندوه دلی می رود پای سپیداری شاید این آب روان آب را گل نکنیم از خار استدلال ها شد ریشه ریشه دامنم یک کوره ره از بی کسی با عقل گشتم همسفر فروغ فرحزاد سرد می شد آفتاب دیدگانمجدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- سپیدار 146
بایگانی
- مهر 1399 3
- فروردین 1399 4
- آبان 1398 2
- مهر 1398 1
- شهریور 1398 1
- تیر 1398 2
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 1
- بهمن 1397 6
- دی 1397 8
- مهر 1397 2
- شهریور 1397 9
- مرداد 1397 6
- تیر 1397 4
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 7
- اسفند 1396 7
- بهمن 1396 8
- دی 1396 4
- آذر 1396 2
- آبان 1396 6
- مهر 1396 9
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 10
- آبان 1394 12
- شهریور 1394 2
- مرداد 1394 12
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 4
جستجو
آمار : 20257 بازدید
Powered by Blogsky
پاییز من عزیز غم انگیز برگ ریز
غروب پاییز باشه و تازه یه داستان با یه پایان غم انگیز رو تموم کرده باشی...
هوا نیمه تاریک و سوز سرما
فروغ بخونی با اون شعر پر از درد قیصر
دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟
آدم چه جوری به دلش حالی کنه امروزم مثل دیروزه؟
+ولی خودمونیم این درد پوستی امونمو بریده دیگه. خوب شو لعنتی:)
سپیدار
پنج‌شنبه 13 مهر 1396 ساعت 23:33
پاییز باهمه محبوبیتی که برای من داره
غروباش واقعا ولگیره
گاهی فکر می کنم شاید غروب پاییز و غروب جمعه و روزای اینچنینی برای این برامون غم انگیزه که بقیه میگن غم انگیزه
وگرنه دل آدم که به چیزی خوش باشه سیاه ترین و تاریک ترین عصر دنیا هم قشنگه و دلباز