از سری نوشته های سر در گم

"بینایی" رو خوندم و بیش از پیش عاشق ساراماگو شدم.

***

واقعیتش اینه که از محیط بیمارستان متنفرم.

***

فکر حجم بی حوصلگی تابستون دیوونه م می کنه.

***

هوای بهار دیوونه ست، داشتیم تو ظل گرما می مردیم، دو دقیقه بعد بارون اومد بعد باز آفتاب شد و این سیر ادامه داشت.

روزی هم که داشتم از خونه برمی گشتم از شدت تگرگ ترسیده بودم و یه کیلومتر بعد نه تنها یه قطره بارون رو زمین نبود که شاهد گرمای مردادی هم بودیم:)