نقره کوب
نقره کوب

نقره کوب

رها رها رها من

یعنی بی خبر تر از من نسبت به اتفاقات اطرافم  پیدا نمیشه

خوبیش اینه معمولا با هیچ کس کدورتی ندارم.

بدیش اینه که بی خبرم دیگه؛)

+آیا با پست قبل در تعارض است؟هم بلی هم خیر

هوای گریه با من...

یکی از بدیای بزرگ شدن اینه که غیر خودت باید نگران زندگی های زیاد دیگه ای هم باشی.

پدر و مادر، خواهر و برادر، دوست، آشنا، حتی نگران پسر بغال ته کوچه هم میشی.

نمی تونی کمکشون کنی حتی گاهی نگرانی مبادا بد موقع شروع کنی به زنگ زدن و حرف زدن و درد دل کردن.

و خدا نکنه زندگی یکی شون روبه راه نباشه به اندازه ی خود اون آدم اذیت و آزار میشی....

اردیمن

ولی این هوا، هوای بیست و شیش اردیبهشته

نه بیست و شیش بهمن

:)

طبق معمول همیشه

باز هم برگشتم....