پیوندها
ابر برجسب
که تو در دلم نشستی که هنوز من نبودم سر از این خمار مستی همه عمر برندارم تا فرو شوید اندوه دلی می رود پای سپیداری شاید این آب روان آب را گل نکنیم از خار استدلال ها شد ریشه ریشه دامنم یک کوره ره از بی کسی با عقل گشتم همسفر فروغ فرحزاد سرد می شد آفتاب دیدگانمجدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- سپیدار 146
بایگانی
- مهر 1399 3
- فروردین 1399 4
- آبان 1398 2
- مهر 1398 1
- شهریور 1398 1
- تیر 1398 2
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 1
- بهمن 1397 6
- دی 1397 8
- مهر 1397 2
- شهریور 1397 9
- مرداد 1397 6
- تیر 1397 4
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 7
- اسفند 1396 7
- بهمن 1396 8
- دی 1396 4
- آذر 1396 2
- آبان 1396 6
- مهر 1396 9
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 10
- آبان 1394 12
- شهریور 1394 2
- مرداد 1394 12
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 4
جستجو
آمار : 20635 بازدید
Powered by Blogsky
پیچش
در حالی که دقیقا یازده روزه برگشتم خونه، با خبر شدم هنوز بچه ها دارن میرن کلاس!
از اینجا تا بوفه ی توانبخشی پرانتز=))))))))))))
اینستاطور
هنوز قادر به درک کامل اینستاگرام نشدم.
نمی فهمم چرا باید عکس خودت رو همراه با جمله ای عارفانه، حکیمانه، انگیزشی و... از نیچه و فروید و حکیم ارد بزرگ و بیل گیتس پست کنی، چرا خب؟
از همه عجیب تر استوری هست. چرا باید عکسی رو برای بقیه به نمایش بذاری که۲۴ ساعت بعد دیگه نیست؟
بشر واقعا دست به کارهای عجیبی می زنه.