از سری پست های پروانه دار

دوستی اتفاق عجیبیه.

من هیچ وقت سحر رو ندیدم، اما حالا که می بینم اتفاق های خوب براش رقم میخورن، دنیا دنیا ذوق می کنم.

شاید قریب به یه ساله فاطمه رو ندیدم و مدت زیادی هم هست که تلفنی باهاش حرف نزدم، اما به یادشم و ته دلم امیدوارم خوشحالیش مداوم باشه.

دو ماهه "ل" رو ندیدم اما هر روز با هم حرف زدیم، چت کردیم، و از صفر تا صد اتفاق هایی که هر روز برای هر کدوممون افتاده رو از بریم.

دوستی اتفاق عجیبیه.

و البته قشنگ، خیلی قشنگ و دلچسب