پیوندها
ابر برجسب
که تو در دلم نشستی که هنوز من نبودم سر از این خمار مستی همه عمر برندارم تا فرو شوید اندوه دلی می رود پای سپیداری شاید این آب روان آب را گل نکنیم از خار استدلال ها شد ریشه ریشه دامنم یک کوره ره از بی کسی با عقل گشتم همسفر فروغ فرحزاد سرد می شد آفتاب دیدگانمجدیدترین یادداشت‌ها
همهنویسندگان
- سپیدار 146
بایگانی
- مهر 1399 3
- فروردین 1399 4
- آبان 1398 2
- مهر 1398 1
- شهریور 1398 1
- تیر 1398 2
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 1
- بهمن 1397 6
- دی 1397 8
- مهر 1397 2
- شهریور 1397 9
- مرداد 1397 6
- تیر 1397 4
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 7
- اسفند 1396 7
- بهمن 1396 8
- دی 1396 4
- آذر 1396 2
- آبان 1396 6
- مهر 1396 9
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 10
- آبان 1394 12
- شهریور 1394 2
- مرداد 1394 12
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 4
جستجو
آمار : 20589 بازدید
Powered by Blogsky
از سری احادیث نفس
عادت به حرف زدن با نیش و کنایه ندارم ولی وقتی تو خونه حرفی که بوی این چیزا میداد از دهنم در میرفت حالا درباره ی هر کسی که میخواست باشه، بابا فورا عصبانی میشد و منم قاعدتا پشیمون.
حالا کاملا علت این عصبانیتشو می فهمم.
کاش بفهمید
کاش همه بفهمیم
با کنایه که حرف می زنید شاید طرفتون چیزی نگه ولی دله دیگه، می شکنه... به همین سادگی
سپیدار
دوشنبه 14 اسفند 1396 ساعت 00:42